Od 1 stycznia 2017 roku wysokość wynagrodzenia pracownika zatrudnionego w pełnym wymiarze czasu pracy nie może być niższa niż 2 000 zł. Taka wysokość obowiązująca w kolejnym roku została ogłoszona w Rozporządzeniu Rady Ministrów w sprawie minimalnego wynagrodzenia za pracę w 2017 roku (Dz.U. z 2016 r. poz. 1456). W odniesieniu do pracowników zatrudnionych w niepełnym wymiarze czasu pracy, wysokość minimalnej płacy ustalana jest w sposób proporcjonalny do liczby godzin pracy przypadającej do przepracowania w danym miesiącu.
Równolegle uchylono przepis dopuszczający obniżenie wynagrodzenia pracownika w okresie pierwszego roku pracy do wartości 80% płacy minimalnej. Gwarancja 100% wynagrodzenia minimalnego będzie tym samym od przyszłego roku obejmowała wszystkich pracowników pełnoetatowych.
Wstępna propozycja płacy minimalnej jest składana co roku Radzie Ministrów przez Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej. Jest ona ustalana w oparciu o prognozowaną na kolejny rok wysokość wzrostu cen oraz wskaźnik realnego wzrostu gospodarczego. Jeśli propozycja spotka się z akceptacją ze strony Rady Ministrów, w dalszym etapie konsultacje nad nią prowadzi Komisja Trójstronna, tj. przedstawiciele rządu, związków zawodowych oraz organizacje pracodawców. W terminie do 15 lipca Komisja przedstawia Radzie Ministrów swoją propozycję płacy minimalnej na kolejny rok. Jeśli to nie nastąpi, rząd w terminie do 15 września ustala ją we własnym zakresie, przy założeniu, że jej wysokość nie może być niższa niż pierwsza propozycja przyjęta przez Radę Ministrów.
Istotną kwestią w ramach zagadnienia płacy minimalnej jest wprowadzona z początkiem przyszłego roku minimalna stawka godzinowa. Zgodnie z zapisem ustawowym, będzie ona waloryzowana corocznie w zależności od wzrostu minimalnego wynagrodzenia za pracę. W związku z tym od 01.01.2017 minimalna stawka godzinowa wyniesie 13 zł (zamiast deklarowanych 12 zł za godzinę ustalonych w oparciu o płacę minimalną bieżącego roku).
Podwyżka płacy minimalnej skutkuje zmianą należności pracowniczych, które są z nią ściśle powiązane. Kwota minimalnego wynagrodzenia stanowi podstawę obliczania wielu świadczeń pracowniczych, m.in.:
- dodatek za pracę w porze nocnej – 20% stawki godzinowej wynikającej z wynagrodzenia minimalnego, za każdą przepracowaną godzinę w porze nocnej;
- wynagrodzenie za czas gotowości do pracy i przestój – nie niższe niż płaca minimalna za pełen miesiąc dla pracownika pełnoetatowego;
- oprawa z tytułu zwolnień grupowych – nie może przekraczać 15-krotności wynagrodzenia minimalnego;
- odszkodowanie za naruszenie zasady równego traktowania w zatrudnieniu, mobbing lub dyskryminację – nie niższe niż płaca minimalna;
- minimalna podstawa zasiłku chorobowego – nie niższa niż płaca minimalna pomniejszona o składki ubezpieczenia społecznego finansowane przez pracownika;
- kwoty wolne od potrąceń niealimentacyjnych (100% płacy minimalnej), kar pieniężnych (90% płacy minimalnej), zaliczek pieniężnych udzielonych pracownikom (75% płacy minimalnej).
